Monday, June 28, 2010

Mikirke Rangking Nganti Pongkring


WIS rong minggu bapak-bapak saben mbengi kumpul nggon poskampling. Sing dibahas rak ana liyane kecuali Piala Dunia. Akeh sing gelang-geleng merga tim-tim unggulan padha nggledak. Mulane nganti jam pitu luwih Lik Dul durung ngetok, Pak Bedjo ngarep-arep.
”Lik Dul lunga endi ya, jagone keyok rak wani ngetok?” Pak Bedjo takon karo nglinthing udud. Zaman wis moderen udud isih jadul.
”Lunga warnet, Mbah. Daftarke sekolah Si Nang,” jawab mahasiswa sing kos nggon omahe Pak Bedjo.
”Lik Dul ki pancen kakehan reka. Lha wong daftarke sekolah kok nggon warnet?”
Jebule rak cuman udude sing jadul, pikirane Pak Bejo ya isih ketinggalan zaman. Maklum, zaman dheknen ndaftarke sekolah anake durung ana internet. Hasil seleksi ditemplekke nggon papan pengumuman.
Rak cuman Pak Bedjo sing alame isih manual, bapak-bapak sing isih enom ya akeh sing durung tau nyekel komputer.
Apa maneh mbukak internet. Sing maune nguringuring anake merga dolan nggon warnet terus, saiki malah kon ngajari ngenet.
Sarakke nek ameh mlebu SMP utawa SMA negeri kudu ndaftar online.
Piye, Lik, jagomu isa lolos rak?
”Mas Ton ki piye to, jagone Lik Dul wis kesingkir nggon penyisihan grup lho ya!” Pak Bedjo nyaut.
Lik Dul sakbaka rada poleng. Naming dheknen tetep stel kendho. Apa maneh Pak Bedjo rak reti nek ndaftarke sekolah saiki nganggo rangking-rangkingan. Ketampa apa orak, isa didelok nggon internet.
”Payah, Ton. Mikirke rangkinge Si Nang, awak nganti pongkring,” jawab Lik Dul. Padhalan dheknen tambah kuru merga nonton bal-balan nganti kurang turu.
Sekolah Paporit
Nek wayahe ngleboke sekolah, sing mbingungi mesthi wong tuwane. Anak-anake malah isih isa padha dolanan.
Apa maneh sing ameh mlebu SMP. Nek ditakoni ameh sekolah endi? Jawabe mesthi ”sembarang”. Padhalan sekolah ”sembarang” kuwi rak ana.
Akeh wong tuwa kepingin anakke mlebu sekolah paporit. Malah ana sing nekat nggolek piagam apus-apusan ben anakke enthuk tambahan poin.
Naming nganggo cara online iki sing curang gampang konangan. Sing kethar-kethir nek bijine nanggung. Mlebu sekolah paporit orak nyandak, mlebu sekolah ndhek-ndhekan mintip-mintip. Rak mung rangking sing marakke pongkring. Kanca-kancane Lik Dul sing pindah nggon perumahan saiki padha bingung merga kartu keluargane isih nganggo alamat kampung lawas. Omahe cedhak sekolahan, naming tetep dianggep luar rayon. Sarakke rayonisasi kuwi dasare kartu keluarga, seje sekolah asal.
Yu Nah melu wira-wiri nggon warnet. Bar blanja lunga warnet, bar masak lunga warnet. Tujuane siji, metani peluang sak durunge verifikasi.
Ndaftar online aja karo kemrungsung, salah ngisi data isa kapiran. Wingi akeh wong tuwa nggruduk kantor Dinas Pendidikan merga formulire anakke rak isa diprint. Malah jare ana sing NISN-ne dienggo pendaftar liya.
Daftarke wingi apa sesuk padha wae. Nek memang rangkinge ngisore daya tampung ya rak bakal ketampa.
Malah rekasa ndadak nyabut berkas barang. Luwih apik, nek wis mantep tenan lagek nyerahke berkas.
”Sekolah paporit apa rak padha wae, Ton. Sing penting isa mlebu negeri,” kandhane Yu Nah wektu ngeterke jajanan dienggo camilan bapak-bapak nonton Piala Dunia nggon poskampling.
Kuwi omongane wong pasrah merga kepepet, apa omongane wong sing realistis, aku rak reti. Sing jelas sekolah negeri padha gratise. Guru-gurune bayarane padha, kurikulume ya orak beda. Saiki kabeh tergantung bocahe.
Garek sekolahe niat apa ledha-ledhe. Akeh sekolah sing mbiyen dianggep krenyeh, saiki malah dadi rebutan.
Naming, jare Lik Dul, kabeh sekolah negeri saiki dadi rebutan.
Rak merga kualitase, naming merga jumlahe sithik. Wis puluhan taun Semarang rak nambah sekolah negeri. Padhalan jumlah penduduke wis tambah sakbajek. Sekolah paling krenyeh wae saiki sing daftar ping papate daya tampung. ”Sekolah swasta mesthi ngekek-ngekek. Garek ngenteni bola muntah!” kandhane Lik Dul.
Bapake Si Nang bener. Naming, sing paling nyamari, nek bocah-bocah sing rak ketampa nggon sekolah negeri akhire rak wani mlebu swasta merga rak kuwat bayar. Nek wis ngana, tanggung jawabe sapa ya? (16)
KAMUS SEMARANGAN
ledha-ledhe = semaunya
kakehan reka = aneh-aneh
krenyeh = tak bermutu
ndhek-ndhekan = kualitas rendah
nyamari = mengkhawatirkan
poleng = marah, tersinggung
pongkring = kurus
sakbajek = sangat banyak
Kandhane Hartono
(Suara Merdeka 28 Jun 2010 halaman B)*

Monday, June 7, 2010

Numpak Isuzu Orak Saru


LIK Dul kayakke bar kecelakaan, nganti cangkeme rusak. Rak ndhuwe isin, wong wis tuwa kok isih ngomong saru. Masak, jarene dheknen, nek ameh lunga Kendal wayah mbengi paling enak numpaki susu! Padhalan, sing takon mau ibu-ibu, lho!
’’Kupingmu mang kudu dikoroki, Ton. Aku mau cuman ngomong, nek lunga Kendal wayah mbengi paling enak numpak isuzu. Orak ana sing saru. Iki padha karo dhewe ngarani colt, opelet, dayatsu, mbek L sapek (L-300-red). Kabeh mau sebutan kanggo angkutan umum sing dijipuk seka merek mobil!’’ jawab Lik Dul.
Wong nek kerjane kelilingan kayak Lik Dul pancen reti ngendhi-endhi. Apa maneh dheknen tau nyekel omprengan barang.
’’Angkutan Kendal-Semarang sing mlakune mbengi mau uga diarani angkutan lintas malam. Senajan mobile akeh sing wis gopok, naming dienteni wong akeh. Apa maneh penumpang isa nyegat nggon Pandanaran,’’ kandhane Lik Dul.
Kancaku siji iki mesthi lali nek angkutan seka Kendal wis rak entuk mlebu Semarang, kok penumpang kon ngenteni nggon Pandanaran. Mbok dienteni nganti jedheng, rak bakal liwat. Saiki kabeh angkutan seka Kendal kudu mandeg nggon Terminal Mangkang.
’’Nek ngana, numpak wae angkutan jurusan Penggaron-Mangkang. Mengko nek wis tekan Mangkang oper angkutan jurusan Kendal apa Weleri. Nek isih padha mogok, isa melu bis gedhe jurusan Pekalongan. Nek tetep orak isa, ya SMS sedulure wae gen dipethuk nggon Mangkang,’’ jawab Lik Dul.
Nek cuman mbacot pancen gampang, Lik. Sing nglakoni ndhase kemut-kemut. Saben ana perubahan kebijakan kok mesthi ndhadak ana sing dirugike.
’’Wah nek soal kuwi aku rak isa njawab, Ton. Wong kebijakan sing tau tak gawe paling banter cuman berlaku kanggo Yu Nah, Cempluk, mbek Si Nang. Kowe nglanggar kebijakanku wae aku rak isa ngeki sanksi,’’ jawab Lik Dul.
Trayek Kedungsapur
Sampeyan ki piye to, Lik, kok malah ngejak guyon. Saiki lagek padha prihatin mikirke ontran-ontran soal angkutan umum sing muncul sakplokke Terminal Mangkang dioperasionalke.
Kabeh isa bubrah lho, Lik, nek padha ngutamake kepentingane dhewe-dhewe.
’’Sing ngejak guyon ya sapa? Aku cuman ngelingke kowe, nek ana masalah kudu stel kendho. Aja ngendhelke emosi, thok. Demo enthuk, mogok ya rak papa. Naming pikiran kudu tetep padhang,’’ teges Lik Dul.
Lho nek wis urusan sandang pangan kuwi kan rak isa digawe gampang to, Lik?
’’Maksudku ngene lho, Ton. Nek aku nggawe kebjikan sing kudu ditaati tanggaku, aku ya kudu ngejak rembugan. Nek tanggaku rak isa dijak musyawarah, ya aku kudu njaluk tulung Pak RT ben dadi penengah.
Pancen keputusane mesthi rak isa satus persen nyenengke aku, utawa satus persen nyenengke tanggaku. Gelem rak gelem kudu ana kompromi,’’ jelas Lik Dul.
Lik Dul terus crita, wektu Terminal Penggaron dibukak, bis seka Purwodadi ya karepe njaluk tetep mlebu tekan Terboyo.
Saiki wis rak ana masalah maneh. Nek kanca-kanca Kendal durung gelem nrima kebijakan mandeg nggon Terminal Mangkang, ya kudu dimaklumi.  Kabeh mang butuh proses.
Jebule ngatur trayek angkutan rak cuman ngganti tulisan nggon kaca bis ya, Lik?
’’Wali Kota pancen ndhuwe wewenang ngatur wilayahe. Sapa wae sing mblebu Semarang kudu gelem naati. Iki konsekuensi otonomi daerah. Naming, akeh perkara sing kudu dirembug karo tangga teparo, utawa ditangani pemerintah sing luwih dhuwur,’’ jelas Lik Dul. Wih, Lik Dul anggakke kayak pakar transportasi. Jare dheknen, trayek angkutan kuwi jenise macem-macem. Ana angkutan kota, ana angkutan antarkota dalam provinsi (AKDP), ana angkutan antarkota antarprovinsi (AKAP). Malah, jarene dheknen, saiki kudu mulai dirumuske trayek angkutan regional Kedungsapur.
Pengusaha angkutan, Organda, Pemkot mbek Pemkab nggon wilayah iki kudu rembugan bareng. Sing dadi penengahe ya Organda Provinsi mbek Pemprov Jateng. Usulan sampeyan apik, naming kayakke angel dilakoni, Lik.
Sarakke ego otonomi daerah lagek mbulat-mbulat. Apa maneh, dinas kabupaten/kota nek diundhang provinsi isih ana sing nyepelekke.
’’Ya mbuh, Ton. Kuwi urusane birokrasi. Kanggone masyarakat, sing penting pemerintah isa nggawe kebijakan sing nglindungi hak penumpang mbek njamin sandang pangane awak angkutan. Soal angkutan lintas malam tinggal kenangan, mungkin wis kodrate zaman. Nyuwun ngapunten nggih, kanca-kanca saking Kendal. Kula nderek prihatin!’’ teges Lik Dul. (16)
KAMUS SEMARANGAN
anggake = gayanya
dipethuk = dijemput
gopok = jelek (kondisi barang)
mang = memang
mbacot = bicara
mbulat-mbulat = menggebu-gebu
nyekel = menangani, menekuni
sarakke = karena
stel kendho = berpikir tenang
Kandhane Hartono
(Suara Merdeka 7 Jun 2010 halaman B)*